ره پنهانی میخانه

**********

از سَرِ کوی تو گیرم که روم جای دگر
کو دلی را که سپارم به دلآرای دگر

عاقبت از سَرِ کوی تو برون باید رفت
گیرم امروزِ دگر ماندم و فردای دگر

عاشقان را  طَرَب از باده ی انگوری نیست
هست مَستانِ تو را باده ز صَهبای دگر

ما گدائی درِ دوست به شاهی ندهیم
زان که این جای دگر دارد و آن جای دگر

گر به بتخانه ی چین ، نَقشِ  رُخَت بنگارند
هر که بیند ، نکند میلِ تماشای دگر

 رَهِ پنهانی میخانه نداند همه کس
جز من و زاهد و شیخ و دو سه  رُسوای دگر

**********